SEVGİ PARILTISI
Sevgi: Dünyamizdaki canlilarin yaratilisi kadar eski, fakat hiç eskimeyen bir olgudur. Allah sevgisi, insan sevgisi, mahlukat sevgisi ve kainatta var olan tüm sevgiler. ruhumuzun derinliklerinden kopup gelen , güzel heyecanlarimizdir. Yüce Rabbimiz Kur'an-i Keriminde “ALLAHI SEVINKI, ALLAHTA SIZI SEVSIN VE TÜM GÜNAH-LARINIZI BAGISLASIN VE SIZI ALTINDAN IRMAKLAR AKAN CENNETLERE KOYSUN. ORADA EBEDI KALASINIZ.”
Aziz kardesim!Sunu unutmaki; sevgilerin en büyügü Allah-Taalaya olan sevgidir. Zaten diger sevgilerin hepsi Allah-Taalaya olan sevgiden tezahür eder. Allah-Taalayi seven, insani sever, hayvanati sever ve tüm mahlukati sever. Onlara saygi gösterir. Çünkü Rab-bimiz , kendi kudretini kainatta göstermistir
Mü'min, sevgi hususunda Yüce Peyganberimizi örnek almalidir. O, insanlari hiç ayrim yapmadan sever ve onlar la ayri, ayri ilgi-lenirdi. Kendisine en acimasiz iskence yapan kimseleri dahi, affetmisti. Insani esrefi mahluk olarak kabul eder ve insana hakkin nazariyle bakardi. Her seyde bir güzellik arar ve onu, o güzelligiyle sena ederdi. Bir gün Sahabe-i kiram efendilerimizle, yolda yürürken, Ashabinin burunlarini tutarak kaçistiklarini görür. Niçin kaçis-tiklarini sordugunda; Sahabesi ,”Ya Resulallah yol üzerinde kokus-mus bir köpek lasesi var, ondan kaçiyoruz” derler. Peyganberimiz, lasenin Yanina yaklastiginda, “ Bundanmi kaçiyorsunuz? Halbuki bu köpegin ne güzel disleri var.” Diyerek en kötü ortamda dahi bir güzellik yakalamasini arkadaslarina ögretmistir.
Aziz kardesim! sende Peyganberini örnek al ve mahlukata rahmet nazariyla bak . Karamsar olmadan, har seyde mutlaka bir güzellik yakala.
Aziz kardesim! Elbetteki sevgi, dünyamizdan hiç kaybolmamistir. Zaten Dinimizin temel amacida sevgiyi topluma yaymak ve canli tutmaktir. Sevgi , sözcüklere sigacak kadar kuru bir ifade biçimi degildir. Aksine tüm zamanlari kusatan ve tüm canlilari içine alan, Insani oldugu kadar Ilahi boyutuda olan yüce bir degerdir.
Bin bir çesit açan çiçeklerde, dogayi birlikte paylasan böceklerde, gök yüzünde kanat çirpip uçusan kuslarda ve diger canlilarda sevgi sicakligini görünce tebessüm ederiz.
Ya biz insanlar? Bu degerin neresindeyiz? Savasan, vuran, yikan insan, aldatan, gasp eden, alay eden insan; sevgiden hiç bahsede-bilirmi? Elbetteki hayir. Çünkü sevgi canlilarla savasmak degil; Aksine tüm canlilari kucaklamak espirisini öne çikarmaktir.
Aziz kardesim! yazimin basinda sevginin ilahi yönünden bahset-mistim. Sunu unutmayalimki; Allaha giden yolun çikis noktasi insan ve mahlukat sevgisidir. Büyük mütefekkir ve Allah dostu Aglarbaba Bayburti ,bu hususu söyle açiklamaktadir. Tasavvuftaki en önemli iki deger , Allah-Telaya ibadet ve tüm canlilara Allah için hürmet etmektir
Yüce dinimizin temel amacida, Allah-Tealayi sevmeyi, Mü'minleri sevmeyi, Anne ve Babamizi sevmeyi, es, dost ve akrabamizi sevmeyi, tüm insanlari ve mahlukati sevmeyi, bizlere ögretmektir.
Dinler tarihine baktigimizda; insanlar sevgi ve kardeslikten uzaklastigindan; yeni bir din ve yeni bir peyganber gönderildigini görürüz. Islam dininin ortaya koydugu sevgi ve kardeslik evrensel nitelikli oldugu için; Peyganberlik halkasi Hz Muhammedle son bulmustur.
Aziz kardesim! Insanin, insanliga ve tüm mahlukata düsman olup, kin kustugu su ortamda, Sevgi sözcügünü dilimizden kalbimize indirelim. Yalniz bizim gibi düsünenleri degil; tüm insanlari ve mahlukati sevmek temel amacimiz olsun. Zaten Allah-Teala da bizlerden bunu istemektedir.
Aziz kardesim! Sevgiyi bireysellikten evrensel boyuta tasiyalim. Unutmayalimki; Evrensel sevgi, yüce dinimizin temel ögelerinden dir. Yunus Emreler , Mevlanalar, Irsadi Bayburdiler , hep bu sevgiyle dolup tasmislardir. Insan sevgisini, Allah sevgisinin çikis noktasi kabul edip, gönülden, gönüle uzaklara tasimislardir. Aziz kardesim! Insan sevgisi ve Mahlukat sevgisi, degerlerimizin odak noktasini teskil eder. Öyleyse ne duruyoruz? Önce kendi-mizle barisalim. sonra yakin dostlarimizla ve tüm insanlarla kucaklasalim.Bizleri üzerinde tasiyan su dünyayi yikmaktan, tahrip etmekten ve Insanlari yok etmekten vaz geçelim.
